Σε σχέση με τα στατιστικά στοιχεία του Οκτωβρίου του 2019, όπως δημοσιεύθηκαν από τον ΟΑΕΔ, παρατηρούμε τα εξής:

1.    Ο αριθμός  του συνολικού αριθμού των εγγεγραμμένων ανέργων, αναζητούντων εργασία, αγγίζει  το ένα εκατομμύριο (915.516 άτομα) και  67.684 μη αναζητούντες εργασία, γεγονός που υποδηλώνει ότι η κρίση είναι εδώ. 

2.    Ο αριθμός των επιδοτούμενων ανέργων παραμένει εξαιρετικά χαμηλός  105.165 σε ποσοστό επί του συνόλου των εγγεγραμμένων ανέργων 10,7%!!! Το χαμηλό ποσοστό των επιδοτούμενων ανέργων δείχνει την αδυναμία του Κράτους να στηρίξει τον άνεργο, παρά το γεγονός ότι η ανεργία αποτελεί ασφαλιστικό κίνδυνο.

3.    Οι μακροχρόνια άνεργοι  παραμένουν περισσότεροι (52,94%) σε σχέση με τους βραχυχρόνια ανέργους  (47,06%)  γεγονός που δείχνει τη δυσκολία αντιμετώπισης της ανεργίας συνολικά και τον εγκλωβισμό των ανέργων σε μια ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση.

4.    Οι γυναίκες εξακολουθούν να έχουν τη μερίδα του λέοντος στην ανεργία με ποσοστό  63,93%.

Μετά από τα παραπάνω έχουμε να επισημάνουμε τα ακόλουθα:

Το Υπουργείο Εργασίας και ο ΟΑΕΔ έχουν υποχρέωση να αυξήσουν τα κονδύλια και τις επιμέρους δράσεις για την ανάσχεση της ανεργίας. Να αποδώσουν στους ανέργους τους πόρους που προέρχονται από τους ίδιους (εργαζόμενους και εργοδότες). Οι πόροι αυτοί, είτε παρακρατούνται από τον ΕΦΚΑ (10δις οφειλές προς τον ΟΑΕΔ, προς τους ανέργους δηλαδή), είτε είναι αποταμιευμένοι σε τραπεζικά ιδρύματα λες και οι άνεργοι θα απολαύσουν προνομιακά επιτόκια…

            Με γεγονός ότι η μακροχρόνια ανεργία παραμένει σε υψηλά επίπεδα θα πρέπει ο Οργανισμός να συνεχίσει την πολιτική υλοποίησης στοχευμένων προγραμμάτων απασχόλησης, ως κίνητρα για προσλήψεις.

             Θα πρέπει ο Οργανισμός να τελειώνει μια και καλή με  προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας. Είναι ορατός ο κίνδυνος μέσα στο 2020  ο ΟΑΕΔ, λόγω μείωσης των πόρων του και λόγω της χρηματοδότησης των κοινωφελών προγραμμάτων, να αντιμετωπίσει πρόβλημα στη χρηματοδότηση των ανοιχτών προγραμμάτων απασχόλησης ΝΘΕ.

            Υποστηρικτικά των προγραμμάτων απασχόλησης θα πρέπει να υλοποιεί προγράμματα συμβουλευτικής (όπως στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης και τα οποία, επισημαίνουμε, είναι ανέξοδα) μακράς αλλά και μικρής διάρκειας (προγράμματα τεχνικών αναζήτησης εργασίας,  επαγγελματικού προσανατολισμού και συμβουλευτικής επιχειρηματικότητας). Οι εργασιακοί σύμβουλοι θα πρέπει με συγκεκριμένες δράσεις (και όχι με μεγάλα λόγια της Διοίκησης) να παρέμβουν στην αγορά εργασίας.

            Στην εισηγητική έκθεση του κρατικού προϋπολογισμού 2020 για τον ΟΑΕΔ επιχειρείται η αιτιολόγηση της μείωσης των δαπανών του Οργανισμού από τα προγράμματα απασχόλησης με μια αστεία, κατά την άποψή μας, επιχειρηματολογία ότι μειώνονται δηλαδή για να γίνονται πλέον πιο αποτελεσματικά!

Η αντιμετώπιση της ανεργίας και οι δράσεις στήριξης των ανέργων πρέπει να είναι άμεσες  και πολυεπίπεδες και σίγουρα δεν μπορούν  να περιμένουν  την ανάπτυξη. Οι άνεργοι αντιμετωπίζουν τώρα το πρόβλημα και αναζητούν τώρα λύσεις. Η αύξηση του αριθμού των επιδοτούμενων ανέργων, όλων των ανέργων, μέσα από τις αναγκαίες νομοθετικές αλλαγές, όπως η κατάργηση του πλαφόν των 400 ημερήσιων επιδομάτων ανεργίας για την προηγούμενη τετραετία κ.ά. αποτελούν μια κοινωνική αναγκαιότητα. Το ίδιο και η δημιουργία προγραμμάτων που θα οδηγούν σε μόνιμες θέσεις εργασίας και όχι προγραμμάτων ανακύκλωσης της ανεργίας.

Η ανάλυση των ποσοστών της ανεργίας δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού ούτε μετάθεση των δράσεων για το μέλλον, περιμένοντας την ανάπτυξη.  Ο προϋπολογισμός του ΟΑΕΔ δεν έχει περιθώρια μείωσης, όπως αποτυπώθηκε στον κρατικό προϋπολογισμό 2020,, αν πραγματικά η Κυβέρνηση επιθυμεί μια θετική και δυναμική παρέμβαση κατά της ανεργίας, μέσω του ΟΑΕΔ. Η μείωση των εισφορών υπέρ ΟΑΕΔ, που αποτυπώνεται ήδη στον κρατικό προϋπολογισμό,  θα μειώσει  κατά πολύ τις  δυνατότητες του Οργανισμού για παρέμβαση επί της ουσίας στην αντιμετώπιση του «τέρατος» της ανεργίας και θα θέσει εν αμφιβόλω τις υφιστάμενες δράσεις του Οργανισμού. Η μείωση των εισφορών υπερ ΟΑΕΔ αποτελεί, όπως έχουμε ήδη επισημάνει, μια πολύ αρνητική ενέργεια, οι συνέπειες της οποίας θα αποτυπωθούν  για τον Οργανισμό στο άμεσο μέλλον.